एउटा प्रश्न मेरो मनमा आइरहयो, किन हामी वा हाल बिदेशमा केही समय बिताइ सक्नु भएका साथीहरुका कुराहरु सुन्दा र बुझ्दा अहिले आएर नेपालमा नै केही गर्न सकिन्छ र गर्नु पर्छ भन्ने बिचारहरु आएको अवस्था लाई हेर्ने हो भने र हाल नेपाल मा नै बसेर संघर्श गरिरहनु भएका साथीहरुको बिचार हेर्दा के कुरा स्पस्ट हुन्छ भने जुन बिदेशमा हुनुहुन्छ धेरै जसो को सन्दर्भमा ब्यक्ती बिकास अथवा “म” भन्ने शब्दको बिक…ास र आत्मवल बढेको देखिन्छ, किन आज उहाहरु(प्रवासी) आत्मवलका साथ अब केही गर्नु पर्छ त्यो पनि स्वदेशमा नै, भनी रहनु भएको छ? यदी गहिरिएर हेर्ने हो भने यो हाम्रो समाजलाई बिकास गर्नको लागि सबै भन्दा पहिले “म” मेरो आफुलाई लाई पहिले बिकास ( सिप, कार्य योग्य, लगनशिल्ता, आत्मवल ) जस्ता कुराहरुको आर्जन नगरि हामी अरुको बारेमा सोच्न पनि सक्ने स्थिती हुँदैन। त्यसैले अहिले प्रवासीहरु केही मात्रामा भएपनी बिकास भएको ले गर्दा केही गर्ने आत्मवल राख्नु हुन्छ त्यो एउटा सकारआत्मक सोच हो, जस्लाई सबै मिलेर “म” को बिकासको साथै “हामी” को बिकास गर्नु जरुरी छ जस्तो मलाई लाग्छ।

जुन समाजमा हामी छौ, त्यही समाजलाई पन्छाएर होइन , ब्यक्ती “म” लाई बिकास गर्दै सामुहिक “हामी” को बिकासले स्वत: समाज बिकासमा रुपान्तरण हुन जानेछ।

त्यसैले हामी सबै भन्दा पहिले आफ्नो सोच, मन, मेरो कार्य क्षमता अनी आत्मवल लाई बिकास गरी हाम्रो समाज अनी देशलाई नयाँ एउटा युग तिर उन्मुख गराउन आ-आफ्नो क्षेत्र बाट आत्मासात गरी सक्दो सहयोग गर्नु हामी सबै नेपालीको कर्तब्य पनि हो। म, हामी र हाम्रो बिकास गर्नको लागि कुनै एउटा राजनीतिक दलको विल्ला लगाउनु जरुरी छ जस्तो मलाई लाग्दैन। हामी हाम्रो बिकास गरौ।

हामीमा भएका गुण्हरुलाई सदुपयोग गर्दै हामी हाम्रा सन्ततिहरुलाई हामीहरुले भोगेको जस्तो पिडा र ब्यथा भोग्न नपरोस।

तपाईं पहिले आफ्नै परिवारको हिरो हुनुहोस् अनी स्वत:: समाजको हुनु हुनेछ।

धन्यवाद!
राजु कार्की
हाल- कुवेट