Category Archives: inspiration

various articles of inspiration to me and possibly to a lot of Nepal. Includes a lot of positive stories from Nepal !

This new year, I wish you will steal more, break rules, sell your house, starve yourself, die and more…

inspiration

Happy Holidays to you! Here are my hopes and wishes for you and your close ones, this coming year!  (नेपालीमा यहाँ पढ्नुहोला)

Bhaktapur panaroma Nyatpola Nepal

This coming year, I wish you will…

1) … Steal more. Steal more time for yourself to reflect, pause and to try to understand why you are here, what makes you happy.

2) … Break some rules. Break the norms set by others, the society, the critics or the lizard brain who tell you what you should do and should not. Just follow your inner conscience. May this be your moral compass.

3) … Pick a few fights. Fight against “small”  injustices that you see around everyday. For example, how about fighting to enforce that nagging traffic rule violations or that trash throwing on the street culture (in your town).

4) … Be garlanded with shoes or hit with rotten tomatoes. Dare to do something disruptive, that scares the people who cling to things as they are or to dogma. Let them humiliate you, scare you, threaten you. Stand steadfast against their desperate measures.  Know that when they seek to humiliate you like this, you are dead close to winning.

5) … Contemplate your death daily. Accepting every day that you are eventually going to die,  helps you realize your true priorities in life. What work would you prioritize, if  you only had a month more? What would you say now, if this was your last lecture in the world?

6) … Sell your house, your couch, your TV and go travel !  Our attachments to material belongings have handicapped us.  Sell them and build the guts to go round the world with some one you care about. Take a year off. I hear PhD’s on life are often learned on such journeys. After all isn’t that the only PhD worth caring about? Mastering life…

7) … Starve yourself.  Build your willpower by resolving go on a hunger strike for a worthy cause or to simply to get back in shape. Your health is your true wealth. And your community’s health is very much your health.

8) … Spend all your savings. Really? Yep. Spend every bit of your savings on a new business or a venture you finally decided to start. Help create jobs. Show the rest of the industry a better way to solve problems. Invest your future on creating opportunities.

9) … Splash your dirty, raw thoughts on a public blog-diary. Reveal yourself! Let the world see your unique beauty, with all those magnificent imperfections. Make your own opinions, however contradictory they may seem. Those who mind don’t matter, Those who matter, don’t mind.

10) … Decide to leave a big dent on the world you live in. Isn’t your life worth leaving a footprint before you leave for ever? Ask yourself what sort of legacy are you leaving to your children? Transform this environment before it scars you and all our future.

11) … I hope in the coming year, you will die. Die that life you led so far, following on some one else’s path and be re-born with this passion to lead your life your own way.

12) … I hope now you will steal these thoughts and share them with your near and dear ones!  Warm wishes to you!

When you die, what will they write about you?

inspiration

 

“Today we mourn the loss of a true patriot. For some she was a troubled soul, too hot to handle. But to the rest of us, she was one hell of a provoking soul, coaxing us to serve humanity, and in the process finding our purpose in life. Never in a short time I believe, has one tried this obstinately hard to push the environment around him to the limits. If he lived long enough, I have no doubt she would have dared to rise to touch the stars.

Today we bid adieu to a champion whose light sparked many others.  Like an experienced diamond cutter, you molded flawed souls to shine like perfectly cut diamonds, moving on to polish more and more souls!

Today a maverick leaves us, provoking even after death.  When critics said “be practical”, you laughed hysterically. When others said,”this is impossible”, you smiled mockingly. When we said, “this is enough”, you muttered, “only after death”.

Today we say goodbye to a big question mark. You have left us continuously questioning our purpose here in this world. And you have won over us, while you lost your breath.

Today your voice leaves us, but rings aloud in our hearts. You murmur through the seeds of change you have sown in souls here and many more beyond. When? how? why? this, we may never knew. But because of you, we are ourselves provokers, persistent soul warmers, harbingers of positive change in our mother land and the lands beyond.

This day, my dear friend, rest finally in peace; for heaven rejoices today. this world rejoices today and even, death rejoices today. We have all become you today.

A note to readers: When you die, wouldn’t you also want something similar said about you?

(Maybe it is time to live your own life)

(This obituary was originally written in remembrance of Steve Jobs when he died.)

beautiful song about what it means to be a Nepali

inspiration, nepali, social media

क्यारुँ ‍ = क्या गरुँ = के गरुँ ‍= what shall I do?

क्यारुँ म यो देश निमित्त, क्यारुँ
नाचुँ कि गाँऊ कि गला मिलाऊँ,
शहरशका ति शिर नै चडाऊँ
या श्वास जम्मै यसमै मिसाऊँ…

क्यारु …

यो देश हेरे जति हुन्छ हेरुँ
बयान लेखे जति हुन्छ लेखुँ
यो देश हेरे जति हुन्छ हेरुँ
बयान लेखे जति हुन्छ लेखुँ

माया खन्याए जति झन् खन्याऊँ
सम्मान गाए जति हुन्छ गाऊँ …….

क्यारु….

यो देशमा जाग्रिती भातिँ भातिँ
उठाँऊदैछन् शिर माथि माथि
पिडी युवाको अब चुप छैन
छाँजो र बाँझो नमिली हुदैँन

को आर्य मंगोल र को किराँति
हामी सबैको अब एक जाती
को आर्य मंगोल र को किराँति
हामी सबैको अब एक जाती

एउटै पिहाणमा हावा र पानी
एउटै बनेको रँग-रुप बानी

क्यारुँ….

मान्छे यहाँका दिलदार हुन्छन्
बाँचे पराधिन भै बाच्छँन्
स्वतनत्रतामा जब आँच लाग्छ
आगो बनेको यसको कथा छ

हामी सबैको बलबुद्धि दाऊ
जम्मा हुने एक पवित्र ठाँउ
त्यो सुर्य चन्द्र तीति-लाल झण्डा
हाम्रो छ प्यारो कति प्राण भन्दा

क्यारु….

क्यारुँ म यो देश निमित्त. क्यारुँ
नाचुँ कि गाँऊ कि, गला मिलाऊ,
शहरशका ती शिर नै चडाऊ
या श्वास जम्मै यसमै मिसाऊ…

क्यारु … क्यारु…
क्यारु…

 लेख: शिद्दिचरण स्रेष्ठ
स्वर: योगेश्वर अमात्य (अनि भुषण दाहाल)

देशको लागि रुनु भा छ?

change, inspiration

English Version here.
लेखक: बान व्हिइ मिन, १५ बर्षिय बिद्यार्थी, हानकुक बैदेशिक शिक्षा एकेडेमी, दक्षिण कोरिया,
नेपालीमा अनुवाद:  उज्वल थापा र बिजय सिवाकोटी

 नेपालीहरु खाली कुरा मात्र काट्छन् , यो देशमा यस्तो भएन, उस्तो भएन । कहिले जातिय भेदभाव भयो भनेर कराँऊछन् त कहिले भ्रष्ट कर्मचारीहरुले पैसा खाए, देश बरबाद भयो भन्दछन् । आफ्नै सरकारसँग रिसाउँछन् अनि दोश जति सबै, नेताहरुलाई दिन्छन् । तर कहिल्यै तपाई‌ले राम्ररी सोच्नु भाछ कि नेपालको मुलधार समस्या के हो? अँह। मेरो बिचारमा तपाईले सोच्नु नै भा छैन ।  म त के भन्छु भने नेपालको मुल समस्या भनेको यहाँका मानिसहरुमा देश भक्तिको भावना नै छैन । यहाँका मानिसमा एक-अर्काप्रति माया भन्ने नै छैन । यो निष्कर्ष, म यहाँ मातातीर्थको एउटा स्कुलमा स्वयंसेवक भएर काम गर्दा निकालेको हुँ ।

cryingfornepal

जब तत्कालीन राष्ट्रपति पार्क जुङ्ग हीले त्यहाँको सरकार सम्हाले, कोरियामा न त कसैले बैदेशिक लगानी नै गर्थे वा कुनै सहायता नै दिन्थे।   यस्तो बेलामा कोरियाले आफ्ना धेरै कामदारहरुलाई बिदेश काम गर्न पठाए।

त्यति खेरको पश्चिम जर्मनीमा काम गर्न ओईरिए धेरै कोरियानहरु। उनीहरुले कमाएर पठाएका पैसाले कोरियामा कल कारखानाहरु बन्न थाले र कोरिया बिस्तारै अगाडि बढ्न थाल्यो। १९६४ मा जब राष्ट्रपतिले जर्मनी भ्रमण गरे, त्यहाँका कोईलाखानीमा काम गरिरहेका कामदारहरुले उनलाई टोलाएर सोधे, “हामी कहिले धनी हुन्छौं? बताईदिनुहोस् न!“ उनले आँखा भरि आँसु बोकी रुदैँ उत्तर दिए, “कुनै दिन, कुनै दिन अवश्य धनी हुन्छौं । “सर्वप्रथम त म मेरो देश कोरियाको बारेमा केही भन्न चाहन्छु जसले गर्दा तपाईहरुलाई मेरो विचार बुझ्न सजिलो हुन्छ । झण्डै साठी बर्ष अगाडि कोरियाली महायुद्ध सकिंदा पचास लाख भन्दा बढी कोरियालीहरु मारिए र कोरिया बिश्वको सबैभन्दा गरिब मुलुकमा गनिने थियो। हामीसँग प्राकृतिक श्रोतहरु नै थिएनन् र हाम्रो देश एकदम कठीन अवस्थामा गुज्रिरहेको थियो । त्यसमाथि सरकारी कर्मचारीहरु एक नम्मरी भ्रष्ट थिए । हाम्रो समाज पनि दिन-प्रतिदिन गनाउँदै गैरहेको थियो। हामी दुई दर्जामा बिभाजित थियौं याङबान (माथिल्लो बर्ग) र साँगनोम (तल्लो बर्ग) । त्यति बेला कोरियालीहरु जापान, ताईवान, नेपाललाई हेरेर ईर्स्या गर्थे। हामी बाँच्नको लागि जे गर्ने पनि तयार थियौं ।  यस्तो कठोर समयमा कोरियालीहरुले अब हामी समृद्ध हुनुपर्छ भनेर समाजको यो विभाजनहरु त्यागेर देशलाई अग्रगांमी बिकास तर्फ धकेल्न कोशिश गरे ।

यसरी अमेरिकामा बसी आएका धेरै कोरियन वैज्ञानिक  र ईन्जिनियरहरु पनि बिस्तारै कोरिया फर्कन थाले केवल एउटै सोच बोकेर, “कसरी आफ्नो देशलाई बलियो र धनी बनाउने”। अमेरिकामा पाउने पारिस्रमिकभन्दा धेरै कम पाए पनि उनीहरु जोडतोडका साथ कोरियामै काममा अगाडि लागिरहे। देश उनीहरुले आफ्नो लागि मात्र होइन, आफ्नो भविष्यका कर्णधारहरुको लागि पनि बनाउनु पर्छ भन्नेमा विश्वास गर्थे । मेरो बाबु-आमाका जमानाका कोरियनहरु सबैले आफ्नो परिवार र देशको लागि ठुलो त्याग गरे । दिनहुँ १४ घण्टा कठोर काम गर्थे। आमाहरु आफ्नो बच्चालाई दुध खुवाउँदै कल-कारखानामा काम गर्थे । आफ्ना बच्चालाई कसरी कडा मिहेनत गर्नुपर्छ भनेर सदैव पाठ सिकाई राख्थे । यसैको ज्वलन्त परिणाम अहिलेको समृद्ध कोरिया नै हेर्नुहोस्।

 

ए नेपाली हो, के तपाईंले आफ्नो देशको लागि रुनु भा छ ? मैले त सुनेको छु नेपाली युवाहरुमा देशप्रति माया नै छैन। मैले यो पनि सुनेको छु उनीहरु नेपालबाट सधैँको लागि छोडेर जान चाहन्छन् किन कि उनीहरु या त यहाँका जात-भात मन पराउँदैनन वा यहाँको गरिबीबाट भाग्न चाहन्छन्, वा यहाँ आफ्नो भविष्य देख्दै देख्दैनन्। तर यसो सोच्नुहोस् त, तपाईँहरु कुरा काट्दै वा देशको वास्ता नगरी तर्किदैँ गर्नु बेश कि आफै अगाडि लम्केर देशको सेवा गर्नु।

मेरो एउटा सपना छ, म कुनै दिन पिडा बोकेका मानिसहरुलाई यो चरम गरिबी, भोकमरी, यथास्थितिका  चलन हरुबाट मुक्ति दिनसक्नेछु।  नेपालको बास्तबिकता आफ्नै आँखाले देखेर मेरो यो बिश्वास अझ बलियो बनेको छ।

जहाँ एउटा रोगको चपेटामा परेको बच्चासँग ओखती किन्ने पैसा छैन, ऊ झोपडीमा बस्छ र स्कुल जाने अवसर कहिल्यै पाउँदैन। जहाँ एउटा बिधार्थी जति पढे पनि सफल हुन सक्दैन, आफ्नो जात वा गरिबीले गर्दा। यस्तो समाज जहाँ एक आमाले आफ्नो बाल-बच्चाको हेरबिचार मात्र होइन, खेतमा दिनभरि काम गर्नु पर्छ जब कि उता उनका श्रीमान् चाहिँ केही नगरी चाहारेर हिंडछन्, यस्तो समाज जहाँ एक ५ बर्षिया नाबालाक आफ्नो पेट पाल्न ईट्टा भट्टीमा दिनभरि ईट्टा बनाउन बिवश छिन् ।

नेपालको बास्तबिकता हेर्दा त मलाई कहाली लाग्छ तर यसैबाट मेरो बिश्वास अझ दृढ बनेको छ । मलाई थाहा छ धेरै नेपाली हिन्दु धर्मावलम्बी हुनुहुन्छ । तर यदि तपाईंले अहिल्यै नै कुनै ठोस कदम उठाउनु भएन भने तपाईंका करोडौं भगवानहरुलाई जति पुजे पनि मतलब छैन। पुजेर होइन गरेर खुशी हुन्छन् तपाईंका भगवानहरु।

नेपाल र तपाईंको भविश्य सुनिश्चित पार्नका लागि आजको आवश्यकता भनेको केही गर्नु नै हो । तपाईंले जसरी भगवानप्रति माया र भक्ति देखाउनु हुन्छ, त्यसरी नै आफ्नो छिमेकी र देश प्रति पनि देखाउनुहोस् अब। तपाईंलाई थाहा नै छ तपाँईका भगवानहरु खुशी तब हुन्छन् जब तपाईं आफै यो देशको बिकास र समृद्धिमा लाग्नुहुन्छ ।

त्यसैले बिन्ती गर्छु, आफ्नो देश र छिमेकीलाई माया गर्न थाल्नुहोस् । आफ्ना बच्चालाई देशको माया गर्न सिकाउनुहोस् । देश बनाउने काममा आनन्द लिन थाल्नुहोस् । नेपालको लागी रुने को न हुन्छ र आखीर? तपाँई नै त हो! यी बिशाल हिमालयको अन्तरआत्मालाई आदर गर्नसक्ने अनि विश्वकै एकमात्र किसिमको झण्डालाई बोक्ने को न हुन्छ र आखिरमा?

तपाईंले नै बोक्नु छ नेपालको भविश्य उज्जवल बनाउने जिम्मेवारी। यो तपाँईको देश, तपाँईकै जिम्मेवारी हो।

नेपालको जय होस् ।